Este ano cúmprese o 50 cabodano da publicación de Merlín e familia de Álvaro Cunqueiro. Eu quero rendirlle a miña particular homanaxe a este mago da imaxinación, que soubo mesturar a nosa terra coa materia da Bretaña, con este poema de Xabier Seoane:
Cunqueiro
Como non tivo mans pra ser oleiro
mais no seu tempo o afiador vagaba
e o xílgaro na póla divagaba,
anhelou para sempre ser trobeiro.
A pluma dun pardal cabe o tinteiro
riscaba polas páxinas que amaba
a ensoñación dun canto que ceibaba
o caracol do mar no lento esteiro.
En todo tempo o canto lle manaba
dun Merlín corazón que lle soñaba
o fume sobre o val e a nube ao vento.
E todo era nel como a inociencia
dun cisne azul ceibando a súa ciencia
baixo o acivro de luz do firmamento.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
Sem comentários:
Enviar um comentário