"As letras fuxen, esquécense, pero hoxe conseguín pór parte de min nesta proclama."

Meses culturais (novembro, decembro, xaneiro, febreiro)

| sexta-feira, março 19, 2010
A miña preguiza provoca que o material vaia amoreándose, así que velaquí vai unha actualización.

Libros:
  1. Las venas abiertas de América Latina. Eduardo Galeano. A obra quizais máis coñecida dun dos autores que máis admiro. Fai un percorrido pola Historia da aldraxe cara a América do Sur, dende a súa descuberta até as ditaduras do século XX apoiadas polo goberno estadounidense. Porén eu sempre preferirei as súas historias pequenas, as dos "nadies" do mundo. Neste vídeo que poño teño eu unha aparición estelar no minuto 2:25 :)


Eduardo Galeano en el Ateneo Cultural 1º Mayo CCOO Madrid from Alberto Leal on Vimeo.



  1. Antón e os inocentes. Xosé Luís Méndez Ferrín. Dous fíos narrativos, un en Vigo e outro na batalla de Dien Bien Phu, que converxen con violencia.
  2. Relato dun estalido xordo. Pablo García Martínez. Interesante obra dun autor noviño, centrada nun grupo de mozos, e cun final sorprendente.
  3. Desobediencia civil y otros escritos. Henry David Thoureau. Nótase que Thoureau era un outsider da época. Obra influínte, de trazos anarquistas, dun librepensador.
Filmes:
  1. The Reader. 8.
  2. Bloody Sunday. 9. Conseguiu poñerme o corazón nun puño.
  3. Real Women Have Curves. 7.
  4. Entre les murs. 7.
  5. Duel. 8.
  6. Die Welle. 6. Non me convenceu demasiado, parécenme precipitados os acontecementos.
  7. The Horribly Slow Murderer with the Extremely Inefficient Weapon. 8. Unha curtametraxe ben feita e moi divertida.
  8. 12 Angry Men. 9,5. Unha absoluta obra mestra, intensa, mantente pegado á pantalla, unha marabillosa creación das personaxes e un guión sen tacha. Impresionante Lumet.
  9. 12. 6. Versión rusa do ano 2007, que toca os sentimentos enfrontados respecto a Kosovo. Non se achega á orixinal, mais é un bo exercicio de reinterpretación dun clásico.
  10. El secreto de sus ojos. 9. Este filme arxentino conta cun aroma a clásico que arrecende dende lonxe. A escena do campo de fútbol, é espectacular.
  11. Oldboy. 6. Unha trama orixinal e desconcertante, trenzada de violencia, pero que non conqueriu a miña total atención.
  12. Cashback. 8,5. Grande exercico de estilo coa curiosa historia dun rapaz que sofre de insomnio e pode para-lo tempo.
  13. Tetro. 7. Fotograficamente impecable, conta cun final fermoso. Coppola sempre será Coppola.
  14. The Apartment. 9.
  15. Avatar. 8. Non vou dicir nada, porque deste filme xa se dixo moito.
  16. Der letzte Zug. 6. Consegue traslada-la anguria e a tolemia que acontecían nas viaxes nos trens que levaban a Auschwitz. Mais en ocasións o filme pérdese e non atopa o seu ton.
  17. Lars and the Real Girl. 8.
  18. 24 Hour Party People. 6.
  19. Porky's II: The Next Day. 4.
  20. Gwoemul. 4.
  21. Moon. 9. Impresionante. Unha trama moi ben levada, desconcertante ó comezo pero que recobra sentido e consegue facerte reflexionar. Do mellor do ano.
  22. Flight of the Phoenix (2004). 4.
  23. Old Fangs. 8. Curtametraxe cunha animación marabillosa.
  24. Collateral. 7.
  25. Das weisse Band. 9. Unha obra fría coma o gume dun coitelo, que disecciona a vida dun pequeno pobo tradicional. Arrepiante.
  26. The Glass House. 3.
  27. Dogville. 8,5. A primeira de Lars von Trier que vexo, e gustoume.
  28. Adoration. 7.
  29. Alien. 6.
  30. . 8. Filme onírico de Fellini, sobre a realización dunha obra du director en horas baixas.
  31. The Life of David Gale. 6.
  32. Nuit et brouillard. 9. Non é un documental, senón un ensaio sobre a responsabilidade. Estarrecedora.
  33. The Sixth Sense. 6.
  34. Hunger. 8. Duro filme que se divide en dúas partes, partidas entre o diálogo de Bobby Sands co sacerdote.
  35. (500) Days of Summer. 7.
  36. La question humaine. 6. Algo complicada de seguir.
  37. War Photographer. 9. Incrible documental sobre o traballo dun dos principais reporteiros de guerra.
Música: En todo este tempo tiven moitas cancións dando voltas pola cachola. Aí van unhas poucas.
Porcupine Tree - Trains


Fair To Midland - April Fools and Eggmen


Rollins Band - Liar


Them Crooked Vultures - Dead End Friends


The Melvins - Lizzy

5 comentários:

Anónimo disse...

holaa!! no hablo gallego así que me cuesta un poco leerte pero me queda la duda de si te gustó Avatar o no, porque dices que ya se ha dicho mucho, y es verdad, tanto bueno como malo como regular, entonces no sé, me queda la duda de si tienes buena opinión sobre ella o no!! saludos
Virginia

Alberte disse...

Hola Virginia. De Avatar no voy a ser yo quien diga que visualmente es cutre ;) Es espectacular en cuanto a sus efectos especiales, y todas las tomas están escogidas fotográficamente para resultar lo más bellas posibles, y éso ya no sé si es una virtud o un defecto.

Luego el argumento me parece algo simplista, o por lo menos deja demasiado claro al espectador hacia donde debe dirigir sus sentimientos. Hay gente que dice que se parece a Pocahontas, la verdad es que tiene cierta similitud, en todo caso es una buena adaptación.

Al final le di un 8, es una película visualmente atractiva, con un mensaje con el que estoy de acuerdo, y entretenida, pero los defectos que comenté antes y alguno más que haya (que exigiría un nuevo visionado) le restan un poco.

En todo caso te voy a confesar un secreto: me gustó más Avatar que The Hurt Locker :D

Anónimo disse...

A human beings begins sneering his discernment teeth the first often he bites on holiday more than he can chew.

Anónimo disse...

To be a good charitable being is to from a make of openness to the world, an gift to trusteeship aleatory things beyond your own control, that can front you to be shattered in hugely extreme circumstances for which you were not to blame. That says something exceedingly weighty with the prerequisite of the honest life: that it is based on a trust in the uncertain and on a willingness to be exposed; it's based on being more like a plant than like a jewel, something kind of tenuous, but whose mere particular attractiveness is inseparable from that fragility.

Anónimo disse...

Distress ferments the humors, casts them into their proper channels, throws off redundancies, and helps nature in those confidential distributions, without which the solidity cannot subsist in its vigor, nor the typification fake with cheerfulness.