O xenocidio armenio non se esquece
O xenocidio armenio énos cada pouco tempo dolorosamente recordado. No masacre morreron máis de 1 millón de armenios, resultado do plano de exterminio do Imperio Otomán, xermolo da actual Turquía, durante os anos da I Guerra Mundial.
Hoxe en día os armenios seguen a loitar polo recoñecemento do tal xenocidio, que Turquía segue a negar. Esta versión de esquecer o pasado (desmemoria histórica) non é descoñecida na España.
Os intelectuais en Turquía están a se xogar a vida, literalmente, para erguer a voz e reclamar atención. Que llo pregunten Hrant Dink, intelectual e xornalista armenio, asasinado por un rapaz turco de 17 anos. Quen cargou a arma que disparou? El ou o estado turco (tendo en conta aínda por riba que os policías fotografáronse co asasino, coma se fose un heroe)?
Ante tal panorama outros críticos, como o actual premio Nobel de literatura, o turco Orhan Pamuk, xa decidiron abandonar o seu país ante o perigo de correr a mesma sorte. Pamuk (sen obras traducidas ó galego) xa fora xulgado por inxurias contra a patria, delito que alí está penado con entre 6 meses e 3 anos de cárcere.
Mais é a cultura quen dita sentenza. Ó citado premio Nobel de literatura únese a banda estadounidense de orixe armenia System of a Down. Esta banda de Metal Alternativo fai un labor significativo polo recoñecemento do masacre armenio. Nas súas cancións fanse mencións a tal feito, e mesmo teñen nas pantallas americanas un documental sobre os xenocidios no século XX, de título Screamers. Por outra banda o director canadense de orixe armenio, Atom Egoyan, ten un fermoso filme sobre este tema, Ararat. Termino cunhas frases do filme: “Sabe que sigue a causar tanta dor ó noso pobo? Non é a xente que perdemos, nin a terra. É sabermos que nos odiaban tanto. Quen era esa xente para odiarnos así? Como poden seguir negando a súa xenreira e odiarnos, odiarnos aínda máis?”
1 comentário:
Desmemoria histórica..., si sóame...
Enviar um comentário